Engatjar la procedura de destitucion del President Macron seriá una accion qu’a per mira de desorganizar lo país, sas pompas e sas òbras.

Tal es uèi lo lamento macronista e consòrts. S’agiguèt pasmens d’una disposicion constitucionala. Es l’article 68, instaurat jos la presidéncia de Nicolas Sarkozy. Aquel article es ja estat utilizat per la drecha “los Republicans” e sustot pels caps actuals d’aquel partit e dels macronistas durs.

Lo President François Hollande èra mirat per aver dich de causas que caliá pas rendre publicas a prepaus de la guèrra en Siria.

Quals motius son previstes per aver la possibilitat d’engatjar aquela procedura ?

Lo rapòrt abans l’adopcion d’e article 68 dich sens destorn coma se pòt far l’apreciacion del tip d’acte podent èsser mirat per e article.

Lo « mancament a sos devers manifèstament incompatible amb l’exercici de son mandat » es daissat a la liura apreciacion de l’Assemblada nacionala ela meteissa.

Aquela procedura es donc purament politica e a pas besonh de cap d’autra justificacion. Lo refús de reconéisser lo resultat del vòte es un comportament senhalant un grèu atac al mandat del President perque es famós èsser pargant de respècte de las règlas de nòstra democracia. Ajustam aiçò s’agissent de la designacion del Primièr ministre. La Constitucion, dont totas aquelas gents se reclaman, dich qu’es « nommat » pel President. Mas es pas dich enlòc que lo President « causís » aquel Primièr ministre. La règla del bon plaser existís pas dins una democracia, e mai se en França es de còps lo cas. Mas pas sus aquel ponch, dins totes los cases.

Lo descadenament dels pòrtavoses macronistas contra nòstra iniciativa es donc totalament sens objècte. Causir una procedura constitucionala per agir es pas jamai una via per natura vodada al rambalh o al caos. Mas soi pas susprés per lor reaccion. Pòdon pas comprene nòstras motivacions. En efièch, s’agís per nosautres de prene al seriós çò que nos disèm nosautres meteisses. Çò qu’es pas jamai lor cas. Per nosautres, Macron procedís a un còp per fòrça contra la democracia republicana. D’aquí enlà, qual es nòstre dever de republican ? Far de frasas sonòras e dire de mots grands puèi tornar a l’ostal manjar sa sopa ? Es çò que fariá un macronista que, una setmana nos denóncia coma antisemita, amic del caos e la setmana seguenta se rebala a nòstres pès per aver nòstres sufragis.

Qu’una setmana declara l’OTAN en estat de « mòrt cerebrala » e la setmana segon plorineja per aver lo drech de participar a la version asiatica d’aquela meteissa aliança militara bellicista. E atal de seguida. Al cas present, Emmanuel Macron s’arroge un drech de veto sul resultat del sufragi universal. Macarèl ! En 1789 ja, lo rei Loís XVI, abans la quita instauracion de la Republica, s’èra vist refusar aquel privilègi per un vòte de la primièra amassada !

De cap a una agression contra-republicana, que cal far ? Per nosautres que lausam la « revolucion per las urnas » coma estrategia politica, la responsa demòra simpla. Es per las eleccions e los mejans que balha la lei qu’agissèm politicament. Donc avèm cercat e trobat, dins la Constitucion qu’aprovam pas, lo mejan qu’a previst per destituïr un President vengut autocrata. La deriva autoritària del regim es vertadièrament una novetat dins nòstre país ?

Non, dempuèi qu’es estat inventat lo delicte « d’apologia del terrorisme » per perseguir los dénonciateurs d’un genocidi. Non, dempuèi la criminalizacion generalizada de las accions d’oposicion de pretenduts « écoterroristes » e autres. Non, dins lo país ont jos color de mesa en « enquèsta preliminara » per un òc o non se pòt procedir sens contraròtle e sens limit de durada a de perseguidas, inquisicions e perquisicions. E quitament a de mesas en examèn sens autre objècte concrèt que de poder blasir d’onèstes militants politics.

Non, dempuèi que los jutges constitucionals se declaran « incompetents » per saber se se pòt èsser a l’encòp membre del còs legislatiu e membre d’un executiu mentre que lo principi de separacion de las poder es estat descrich i a ja tres sègles. Non, dins un país ont dins una emission d’una ràdio comunautària, un dirigent d’oposicion pòt èsser tractat sus la suggestion de l’animator « de bordilha antisemita ». E que lo jutge del referit se « declara incompetent » per saber s’es una d’aquelas « injúrias publicas » que la lei condemna ! Ne passi tant e ne demandi perdon a aqueles dont los cases son autrament mai escosents coma per las victimas de la lei « permés de tuar ».

Dins lo mond entièr aquela evolucion es estada captada. Aquò permet de comprene perqué de tota Euròpa e de las Americas son vengudas de las presas de posicion oficialas e de las mesas en garda contra lo comportament del President Macron dins aquela situacion. Venon après de nombrosas autras mesas en garda a prepaus de la repression ultra violenta dels gilets jaunes e nombre d’autras causas.

Ara, es lo sufragi universal qu’es mes en causa.

Lo President Macron aviá ja perdut la majoritat parlamentària just après sa reeleccion en 2022. E aquò après que la NUPES aja ganhat lo primièr torn. Lo fach foguèt a pena soslinhat. Se contunhèt a parlar dins los mèdias de « majoritat presidenciala » per designar la majoritat relativa dels partits sostenent lo president a l’Assemblada nacionala. La seguida d’aquela desfacha es estada confirmada dins los vòtes qu’an seguit. Tals son los faches ! Son pas suspreses que los qu’an cregut a lor pròpria propaganda. La macronie es ultra minoritari en França dempuèi tres eleccions generalas !

Après sa desfacha a las eleccions europèas, lo President de la Republica a dissolgut l’Assemblada nacionala per obtenir « una clarificacion politica » segon sos pròpris tèrmes. A recebut una responsa sens ambigüitat : son partit es estat regetat mai durament encara. E sens lo retirament dels candidats d’esquèrra arribats en tresena posicion son partit auriá quasi desaparegut de l’Assemblada nacionala. Mentre que los que denóncian coma a l’acostumat amb de paraulas de mesprèses e dels insultes soscan plan al messatge qu’adreçan al país e a las divèrsas generacions qu’o compausan, amb caduna una experiéncia o una inexperiéncia de las crisis politicas e sustot de las crisis de regim. Qué vòlon dire al país ? Qué i a pas cap de recors legal contra un autocrata ? Qué i a pas cap de mejan institucional contra un còp per fòrça contra la democracia. Qué la democracia parlamentària coma la comprenga e la practica la quasi-totalitat de las democracias del mond a pas cors en França ? O malgrat que votar servís pas a res ? O que dempuèi lo viòl de la decision del sufragi universal condemnant per 55% de las voses lo projècte somés a referendum an totjorn pas comprés qu’aquò se paga un jorn o l’autre coma es lo cas ara ? Qual camin designan alara ? Qualas violéncias atisan ansi ?

Pasmens lo moment de la vertat de la decision democratica de las legislativas s’impausarà. Vendrà per aquela procedura de destitucion e per la censura del governament que Macron aurà causit per usurpar « la volontat generala » en mai dels dos tèrces dels electors que l’an regetada. Vendrà. E dins la marcha cap a aquel moment, cada etapa, cada instrument del debat public aura sa part. L’avertiment lançat per LFI a ja agut un resultat : radicalizar lo PS qu’es d’ara enlà aquerit a una mocion de censura que crei preferible a la procedura de destitucion. Es un bon resultat. La censura es donc assegurada d’èsser adoptada. Aitant dire d’ara endavant que las gesticulacion presidencialas an ja fòrça mens d’avenidor encara ! Es donc certan que los qu’aurián decidit de montar a bòrd de Titanic per acabar l’excursion van probable revisar lors sòmis de poder. Res es pas mai segur a bòrd senon lo naufragi. E sufiguèt pas de saber nadar en aigas trebolas per se’n sortir !